پاسخ اولین نامه - سلام زائر خدا

روز قبل از سفر سنگین است

روزی که قرار است توشه برداری سنگین است و دلنشین .

((آتش به جانم افکند شوق لقای دلدار ))

ساعت یک نیمه شب است همه خوابند و من خوابم

و می نویسم ...

هیچ کس جز او نمی داند که چه بر قلبکم  گذشته

 تا به امروز رسیده ام .

صدایی نمی شوم جز بی تابی های دلم را .

جز یا فتاح گفتن ذکری ندارم

پس یا فتاح یا فتاح یا فتاح یا ...

این جواب اولین نامه ای است که می نویسم . 

 میان نوشت :

۱۲ نامه از المیرا گرفته ام که تمامش را نرگس - نویسنده  وبلاگ

 پشت هیچستان جایی است ـبا اشک برایم پاک نویس کرده ...

نامه هایی که هر پاکتش عنوانی دارد و زمانی برای خواندن مثلا 

روز قبل از سفر یا در هواپیما به سوی حضرت عشق یا

جده ایستگاهی به سوی بهشت و ۹ نامه دیگر .

((باید امشب بروم

باید امشب چمدانی را

که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم

و به سمتی بروم

که درختان حماسی پیداست .

رو به آن وسعت بی واژه که همواره مرا می خواند

یک نفر باز صدا زد :

زهرا !

کفش هایم کو ... ))

نترس آرام باش ...می دانم که اضطراب دیدار سنگین است

اما فقط او را بخوان و از خیل جمعیت عبور کن

یادت باشد که اشک های گرم مادرت را که

روی گونه هایت جا خوش کرده

و چشم های پدرت را با خودت ببری

سبکبار برو

اما دلی را جا نگذار !

آه چقدر سخت است توشه برداشتن !

چقدر  روز قبل از سفر سنگین است !

چقدر نمازهایم آرامتر شده !

                                       ساعت یک بامداد ۱۹ تیر ۱۳۸۶