تو گفتی بیا !...آمدم

 ۱۸ تیر قبل از غروب خورشید آخرین جلسه کاروان را برگزار می کنند .

همه سعی می کنند باشند .ساره از شهرشان می آید و من هم

از همین نزدیکی .

اضطراب دارم و دستهایم سرد سرداست  ...ا

نگار توی حوض آب سرد فروکردم !

مثل همه جلسات از اوضاع سیاسی و اجتماعی عربستان گفته می شود و

از پادشاه و تغییراتی که این پادشاه می خواهد انجام بده 

 و به اصطلاح روشنفکر نمایی هایش.آنچه را که لازم است

توشه را کنیم را یاد آوری می کنند و ریز برنامه های کاروان

درسرزمین حجاز مثلا :

از کدام باب وارد می شویم ... ریال عربستان چقدر است  ...

نرخ مکالمه با ایران چقدر ...

فاصله جده تا مکه و ساسکو یا تاسکو 

ـ یا نمی دانم بالاخره اسمش چی بود ! ـ تا مدینه چقدر 

 و کلی اطلاعات مکتوب دیگر که آن زمان نسبت به آنها جاهل بودم

 اما حالا می دانم باب فتح و باب عمره و غیره کدام است .

این حرف روحانی کاروان توی ذهنم خراشی ایجاد کرد :

وقتی می خواهی اوج بگیری

باید روی زمین بدوی تا بعد

پرواز کنی ...

 توی هواپیماهستم کنار پنجره و هواپیما

دارد تلاش می کند تا اوج بگیرد !

                               پرواز تا جده ۵/۳ یا ۴ ساعت

                               سطح ارتفاع از دریا ۳۶۰۰

                                                ۱۹ تیر۱۳۸۶ ساعت ۱۴:۵